Vrijwel iedereen heeft buren. Of je moet in een hutje op de hei wonen of in een decadente villa of in een boerderij ergens achteraf, maar zelfs dan heb je buren, alleen zitten die wat verder weg. Buiten gehoorsafstand ook. Dat laatste kan heel prettig zijn. Sommige mensen wil je liever niet als buren..Neem de Flodders , je zult er naast wonen.
Ik zelf heb al verschillende malen vreemde buren gehad. Gek genoeg zagen ze er vrij normaal uit, zo op het eerste oog. Op dat ene stel na, die zagen eruit als Tokkies en bleken ook echte Tokkies te zijn. Zij was een dikke onverzorgde jonge vrouw. Ze leek eigenlijk wel wat op ma Flodder, alleen wat jonger, geen bloemetjesjurk, geen sigaar en ook geen fles whiskey. Verder zouden het zussen kunnen zijn.
Het eerste contact was een paar dagen na hun verhuizing, we hadden al wel gezien dat ze veel spullen in het huis hadden gezet en dat het nog erg veel werk was leek me duidelijk, de verfkwast hadden de vorige bewoners al lang niet gebruikt en de muren zaten onder een dikke laag nicotine, net als de ramen. Terwijl ik langs het huis liep keek ik naar binnen. Ja, sorry, misschien niet netjes ,maar dat doet volgens mij iedereen....Ik heb echt geprobeerd onopvallend te gluren, maar dat mislukte aangezien ze ineens in de deuropening stond. Hallo zei ze. Ik zei ook hallo en keek haar eens aan. Een opvallende verschijning schoot er door mijn hoofd .
Is het nog veel werk of kun je al lekker genieten vroeg ik haar maar...eigenlijk meende ik het antwoord al wel te weten, van waar ik stond kon ik prima zien dat het leek of er een bom ontploft was in het huis. Logisch ook , kort na een verhuizing.. Maar tot mijn verbazing zei ze dat ze al aardig klaar waren, alleen nog wat dozen uitpakken.....
De periode erna veranderde er niets meer in het huis. Maar hun huis, hun ideetjes, dus ik raakte eraan gewend. In die winter zagen we elkaar weinig , tot ze een keer aan de deur stond. Ze gingen op vakantie in het voorjaar en of ik de planten water wilde geven en het konijn wilde voeren? Ja hoor, zal meteen de post apart leggen, geen enkel probleem. De twee honden zouden naar een pension gaan, dus die waren er niet. Dat kan ook niet zei ze, want ze zouden je niet binnen laten. Ok...fijn dat die dan weg zijn, want een herder in mijn kuit zit ik niet zo op te wachten...Ergens dacht ik toen nog bij mezelf dat ik haar of hem nooit met die honden zag lopen, maar dat kan natuurlijk.
De dag van vertrek was aangebroken. Echt gesproken voor die tijd hadden we elkaar niet, alleen een sleutel was kort ervoor afgegeven en we hadden afgesproken dat ik elke avond even de post zou regelen en het konijn eten zou geven.
Daar ging ik dan, die eerste bewuste avond. Met de sleutel in de hand . Ik bedacht me dat ik nog nooit binnen was geweest en was ergens benieuwd hoe het eruit zou zien, want kort nadat ze er kwamen wonen was er vitrage opgehangen en was de inkijk weg. Inwendig moest ik lachen om de voortuin, er stonden wat kabouters in , de planten begonnen te bloeien, maar dat viel niet echt op ,want mijn oog viel op de stapel vuilniszakken die om de grijze container lagen....oh...die ook maar aan de weg zetten straks dan, de zakken pasten er kennelijk niet meer in dacht ik optimistisch.
Ik opende de deur en het eerste wat me opviel was de penetrante geur. Het rook naar kinderboerderij en aangebrand eten..gatver. De gang lag er verpauperd bij, afdrukken van spiegels en kapstok van vorige eigenaar nog zichtbaar en kennelijk was de muur eigenlijk wit ipv lichtbruin. Het konijn zou in de keuken staan , dus ik opende de deur naar de woonkamer ,waar ook de keuken zat. De stank die me tegemoed kwam was een mix van bloemkool en de lucht die mijn vader fabriceerde op de wc...van ventileren hadden deze mensen duidelijk nooit gehoord...
Op de tafel stonden volle asbakken, glazen en kopjes, overal lagen kranten en andere spullen. Er stonden wasmanden vol (ik hoopte ) schone kleren op een hoopje en op de plavuizen lag een beige kleed maar allemaal grote donkere vlekken.
Ok, ik bleef hier geen seconde langer dan noodzakelijk was en liep vastberaden naar de keuken. daar stond het konijn. Tot aan zijn oren in de stront. Excuus voor mijn woordkeus, maar het woord poep zou te kleinerend zijn in deze. Het stond op het aanrecht, waar mijn oog viel op het koffiezetapparaat ernaast...De pot was helemaal troebel en toen ik er eens goed naar keek bleek er een dikke laag onderin de pot te zitten en stond het apparaat nog aan! Apparaat uitgezet en pot geprobeerd om te spoelen, maar iets zei me dat dit er al lang in moest zitten ,want het kwam er niet uit...
Gatverdegatver. Hoe kan een mens zo leven ? Ik besloot de andere dag terug te komen en dat konijn een schoon hok te geven en het mee naar mijn huis te nemen. Daarbinnen zet ik geen stap meer.
Toen ze terug kwamen van vakantie stonden ze de volgende dag aan de deur, dat hun planten door waren. Iets wat me niet verbaasde, hun planten waren al dood VOOR ik daar kwam...maar nee, dat kwam door mij. Ik dacht dat ik zou ontploffen , maar heb me ingehouden en vriendelijk gekeken terwijl ik zei dat ze voortaan een ander mocht zoeken om hun smeerkeet in de gaten te houden als zij op vakantie waren. Ze was even stil, stamelde wat en vertrok. Ze heeft me daarna nooit meer gevraagd voor een vakantie en een paar jaar later , nadat hun andere buren flink hadden geklaagd her en der zijn ze verhuisd . En wat de nieuwe bewoners daarna aantroffen in dat huis? Geloof me, tig vuilniszakken, laten we het daarop houden. De rest wil je namelijk helemaal niet weten.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten