Restaurants in Twello

Eindelijk is het dan zover. Dit blog heeft lang geduurd, maar dat had zijn redenen natuurlijk. Voor je de restaurants in Twello kunt beoordelen moet je er zijn geweest....en dat is geen nare taak, voor je bijbaan als roddeltante uiteten of feestjes bezoeken, zeker niet. Maar knorretje moest ook flink gespekt worden, want ondanks dat de prijzen mee vallen in Twello's prachtige eetgelegenheden kost dit blog mij een flinke duit. Niet alleen vanwege het uiteten gaan, maar ook de hardloopcursus en het mezelf weer slank trainen bij Curves zorgden ervoor dat Knorretje wat aan de magere kant raakte. 
In dit blog put ik uit eigen ervaring, ervaringen van anderen en natuurlijk zullen sommige zaken in tussentijd veranderd ,verbeterd of verdwenen zijn...

Ik heb 5 restaurants bezocht. Ze zijn niet helemaal vergelijkbaar met elkaar merkte ik al snel, maar toch zal ik mijn ervaringen beschrijven , kritisch, maar vooral opbouwend bedoeld natuurlijk.  Ik wil geen boze koks achter mij aan met grote vleesmessen en daarmee eindigen als hoofdmenu op de kaart.

Aan de doorgaande weg de Iordensweg ligt het sfeervolle Taverne.  De buitenkant vind ik persoonlijk prachtig. De vele kleine raampjes, authentieke stijl. Ik heb medelijden met de glazenwasser en vraag dan ook de mensen die er gaan eten alsjeblieft met je tengels van de ramen te blijven...Bij Taverne kun je heerlijk eten, maar ook voor een borrel en hapje daarbij kun je er terecht , mijn ervaring zelf daarmee is dat je er heerlijk aan een grote houten tafel kunt zitten en dat het bedienend personeel goed in de gaten houdt of je glas nog gevuld is.  De kaart biedt volop keuze en je kunt er heerlijk eten.  Van binnen is het sfeervol aangekleed, verlichting is prachtig ( ga ook eens rond kerst, moet je zien hoor) Zeker een aanrader voor een feestje, een etentje of gewoon eens een borrel of tapasavond. Het enige nadeel wat ik aan Taverne kon ontdekken was de ligging aan de doorgaande weg en parkeergelegenheid. Maar aangezien je daar praktisch niets van merkt als je eenmaal binnen bent vind ik dat verwaarloosbaar, eenmaal binnen is alles prima ,prettig en heeft het alle ingrediënten voor een ontspannen uitje.

Korderijnk. Ook bekend onder de echte Twellonaren als Stationskoffiehuis natuurlijk. Korderijnk zou je soms vergeten als eetgelegenheid. Dat je er prachtige feestjes kunt geven, dat er vriendelijk personeel werkt, dat de eigenaar een prettig persoon is ..dat weet praktisch iedereen wel. De bruiloften en partijen die er gegeven worden verlopen vlekkeloos, de ruimtes die er zijn voldoen aan ieders verwachting , de sfeer is er ontspannen.  Maar dat je er ook heerlijk ''zomaar'' kunt eten, dat lijkt niet iedereen te weten. Onlangs sprak ik kok Bas en deze gaf positief aan dat dat steeds bekender werd, steeds meer mensen weten de weg te vinden naar Korderijnk om er uit eten te gaan.  Ook het enorme terras buiten vind ik zelf prachtig. Ruim opgezet. Het enige nadeel is het uitzicht op het station, maar een kniesoor die daar op let tijdens een feestje op het gezellige terras. Dat station waren we natuurlijk erg blij mee destijds dat het na jaren weg te zijn geweest weer terug kwam..en het zorgt ook voor voldoende parkeergelegenheid voor de gasten van Korderijnk . Plus dat het de bereikbaarheid vergroot. Eigenaar Rogier heeft alle reden trots te zijn op Korderijnk zoals het tegenwoordig is. Modern, toegankelijk en ze staan zeer zeker op de kaart.

Het Dorpshart in Twello. Je kunt er uiteten, op het gezellige terras zitten, afhalen er een kinderfeestje geven. Over het kinderfeestje kan ik kort en krachtig zijn, erg leuk, zeker doen! Over het uit eten deel ben ik zelf helaas wat minder positief. Ik realiseer me dat ergens 2 x eten een moment opname is en ga er daarom vanuit dat andere ervaringen vast positiever zullen zijn. Mijn ervaring met het personeel is goed, vriendelijke mensen, behulpzaam en vrolijk.  Over het personeel niets te klagen. Wat mij tijdens mijn etentje daar opviel was het vreselijke gegalm , alsof het een echoput was. De muziek stond vrij hard, ook dat weergalmde . Misschien komt het door de hoogte van het plafond?  Geen idee, geen verstand van, maar het stoorde me . Ook de vitrine aan het begin en de afhaaloptie vind ik niet zo passend bij het eetdeel. Al zie je die enkel bij binnenkomst en ben je je daar niet meer bewust van als je eenmaal eet. Het eten waren mijn tafelgenootjes wisselend tevreden over. Iemand klaagde over niet goed gaar vlees, een ander over zoute soep. Ik zelf heb op zich heerlijk gegeten en de bediening maakte veel goed. Maar of ik er nog eens naar terug ga? Niet zolang het galmt. Misschien dat de akoestiek eens onder de loep genomen kan worden...

Swinckels. Een prachtig pand met uitzicht op het oude deel Twello , 2 sfeervolle terrassen en de mogelijkheid de keuken en bezigheden daarin te aanschouwen.  Ik ben hier zelf zeer te spreken over. Vriendelijke bediening, gezelligheid en gelukkig geen knaloranje muur meer toen het even Brasserie Oranje was..oid....Ook is Swinckels mysterieus. Ze hebben er een dikke big.  En daarmee wordt geen varken bedoeld dat rondwandelt terwijl u eet of drinkt gelukkig.  De dikke big is geheim. Er was me verteld dat nog nooit iemand dat geheim onthuld heeft en helaas....ook mij is dit niet gelukt, maar ik nodig jullie hierbij uit een poging te gaan wagen.

De Vier Seizoenen. Een prachtige locatie met een sfeervolle inrichting. Vriendelijke bediening . Na je bestelling zeker even rondkijken naar de aankleding , hier is duidelijk veel zorg aan besteed en ziet er stijlvol uit.  De prachtige terrassen nodigen uit er een feestje te geven.  Het aspergemenu is zeker een aanrader. Als ik dan toch even heel kritisch zou moeten zijn is mij 1 ding opgevallen en ergens ook wat tegen gevallen.  Het gezelschap waarmee ik daar at heeft zeker heerlijk gegeten, gerechten waren met smaak en zorgvuldigheid bereid , bediening was vlotjes en vriendelijk....alleen zaten wij er als enige. Ergens alleen zitten vind ik zelf minder gezellig , hopelijk is dat op andere avonden anders, want ook bij dit minpuntje geldt..het was natuurlijk een momentopname.

En dan het vijfde en laatste restaurant. Appels met peren. Dit restaurant haalt het op geen enkel punt met bovenstaande restaurants , niet qua personeel, niet qua inrichting, niet qua kwaliteit van eten en zeker niet op gebied van hygiëne . Maar toch beken ik direct...soms is zo'n foute kleffe pizza gewoon nodig en heb je poep aan bovenstaande info, neem je alles voor lief en de diarree de andere dag op de koop toe. Zonder de naam te noemen tot nu toe denk ik dat iedereen intussen wel weet over welk restaurant ik het heb.....En waarschijnlijk bedenk je je terwijl je dit leest dat je zelf ook wel een bijzondere ervaring hebt met dit bijzondere eettentje. Op facebook wordt dit restaurant Legionellaparadijs genoemd , een betere recensie kan je als shoarma/pizza haptorant niet krijgen waarschijnlijk.

Tot zover dit blog over de restaurants in Twello. Natuurlijk zijn er vast meer eetgelegenheden die nu genoemd hadden willen worden, als eetgelegenheid of als feestlocatie. Voor deze horeca eigenaren geldt..u komt vast nog aan de beurt. En tegen die ene horeca eigenaar wil ik zeggen....wees blij dat ik in een milde bui ben, ik had mijn lezers namelijk beloofd een blog over lange tenen te schrijven en als ik vanuit die visie een blog had geschreven was u waarschijnlijk wel genoemd , maar of u dat nou zo leuk had gevonden ...blijft een vraag die waarschijnlijk (of hopelijk) nooit beantwoord zal gaan worden....Zet de borrelnoten in elk geval vast op tafel, want er komt een dag dat ook u bezoek zult krijgen...

De moderne vrouw

In Twello stikt het van de verschillende soorten vrouwen.  Dat zou je niet verwachten in een boerengehucht , maar dat boerengehucht is het allang niet meer met zoveel import uit Deventer , Apeldoorn en andere plaatsen. Naast de echte boerinnen kennen we ( gelukkig?)  de hedendaagse moderne vrouw.

De moderne vrouw werkt, draait daarnaast het huishouden, is vliegende keep op de school van haar kinderen en in haar vrije tijd, als ze de kinderen niet naar muziekles of naar het sporten moet brengen sport zij zelf of ze bezoekt haar vriendinnen. Iedere vrije minuut is vrijwel besteed en als er minuten overblijven brengt zij die door onder de zonnebank, achter een Ereader of append met bekenden. Deze vrouw besteed veel aandacht aan haar uiterlijk, maakt zich keurig op voor ze weggaat en verzorgt zich goed. Dit zijn ook de vrouwen waar het op het oog allemaal voor de wind gaat thuis. De ideale man, de goed verzorgde vrolijke kinderen en een leuk huis . Onder deze uiterlijke schijn schuilt vaak wel wat anders. Ieder huisje heeft zijn kruisje zegt men weleens en dat is ook zo. Zo ken ik een vrouw die in dit plaatje past, maar waarvan de man werkelijk waar niets in huis uitvreet en net als Al Bundy boerend op de bank hangt met zijn ene hand in de broek en de andere hand versmolten met de afstandsbediening.

Ze vertelde over hun seksleven dat ze al tijden geen seks hadden gehad. Zij doet vaak of ze slaapt als hij boven komt , als hij op de bank in slaap valt is ze blij en laat ze hem liggen en als het toch zover komt maakt ze daar gebruik van door terwijl hij klinkt als een oude stoomlocomotief alvast het schema van morgen in haar hoofd door te nemen op het ritme van kedengedeng. Hij doet totaal geen moeite aantrekkelijk voor haar te zijn in haar ogen en lijkt gewoon niet te weten waar bij haar de juiste knopjes zitten.

Van een andere moderne vrouw begreep ik dat zij een man heeft die wel weet waar de juiste knopjes zitten bij haar. Hij weet zich ook te kleden, is romantisch en ligt goed bij haar vriendinnen. Een lot uit de loterij vinden haar vriendinnen en ze lopen met hem weg. Er zijn ook niet veel mannen die zo goed overweg kunnen met je vriendinnen , er goed uitzien en ook nog eens de juiste knopjes kunnen vinden.....Deze man is echter zo goed in knopjes vinden dat hij op verschillende plekken op knopjes begon te drukken...

De moderne vrouw staat stevig in haar schoenen op het oog. Zij komt over als een zelfstandige , stoere vrouw, die weet wat zij wil en eigenlijk alles uit het leven kan halen wat er te halen valt.  Slechts een paar dierbare vriendinnen kennen de vrouw die binnen in dit perfecte omhulsel huist.  De onzekere vrouw die zich afvraagt of dit het leven nu is, of dit alles is?  De vrouw die om zich heen kijkt wanneer ze alleen thuis is en zich afvraagt of ze echt gelukkig is, of er niet meer moet zijn dan werken, kinderen ,poetsen en een man waarvan ze zich afvraagt soms wat ze er ooit aantrekkelijk aan vond....Weinig mensen weten dit van de moderne vrouw. Vergis je niet, je kunt het aan haar vragen, of ze weleens een scheiding overwoog, een grote switch in haar werk wilde maken of de opvoeding van haar kinderen ooit teveel moeite kost.......Vergis je niet, de moderne vrouw zal vriendelijk lachen en vertellen dat zij gelukkig is. '' Natuurlijk'' zal ze zeggen. " Natuurlijk zijn er weleens periodes dat het even wat minder gaat, maar ik heb geen klagen hoor''... Want alleen met haar meest dierbare vriendinnen zal ze haar gevoel delen. En dat is begrijpelijk, we wonen immers wel in Twello, en hier is het vrij gebruikelijk dat verhalen snel de rondte doen. En dat wil de moderne vrouw niet.

Er zijn natuurlijk ook varianten op deze vrouw.  Het type vrouw dat was zoals boven verteld werd, maar zo ongelukkig was dat zij koos voor een scheiding. Veel scheidingen zijn een feit in Twello.  De ene vrouw knapt zichtbaar op door haar keuze.  Eerst een zware periode, maar je ziet aan alles dat ze opbloeit, blij is de stap genomen te hebben.  Deze vrouwen klagen vrijwel niet, ze beseffen dat er over ze gepraat wordt, rechten hun rug en stappen dapper de winkel binnen, het schoolplein op . Ook zijn er vrouwen die hun heil zoeken in social media. Dat bijhouden als een soort van dagboek. Elke fase na de scheiding maak je mee via het scherm. Verontwaardigt hoor je ze soms zeggen dat er zoveel over ze gesproken wordt en dat verhalen een eigen leven gaan leiden.

En dan de voor mij meest bizarre groep. Net als honden op hun baasje gaan lijken of andersom zijn er vrouwen die op hun man gaan lijken naarmate de jaren vorderen. Ze fietsen dan ook op dezelfde fiets, het liefst met een kaarthouder voorop , ze dragen unieseks jassen of vesten  en waar de ene is ..is de ander niet ver vandaan. En als je goed naar ze kijkt zie je ook werkelijk dat ze op elkaar lijken.  Dezelfde manier van praten, van lachen, van kleden..ze maken elkaars zinnen af, vullen elkaar aan ...Op zondag gaan zij samen koffie drinken bij haar ouders om de week, de andere week bij zijn ouders en ze noemen elkaars ouders pap en mam. Als er boodschappen worden gedaan rijdt hij , zij draagt het boodschappenbriefje en hij draagt de zware spullen de kar in. Bij het afrekenen pakt hij de spullen van de band weer de kar in en loopt er vast mee naar de auto. Ze bewaken beiden de afstand tussen hen beiden, deze zal nooit meer zijn dan 2 minuten. Zij zijn altijd samen , gaan samen op bezoek en gaan samen naar bed . Zij op haar matras, hij op het zijne en beiden hun eigen dekbed.  Dat zij al jaren geen seksueel contact meer hebben hebben zij beiden compleet geaccepteerd en ze noemen elkaar '' hun maatje''.

Ik kan nog wel even doorgaan met types opnoemen...zonnebankbarbie-achtige types, slonskonten, hete aardappel in het strotje types ....maar dat houden jullie wel tegoed.  Misschien is het leuk eens voor de spiegel te gaan staan nu en te bedenken...pas jij in dit verhaal?

We hebben een paus, hoera!

Wat een spannende dagen hebben we achter de rug....loeren naar de schoorsteen, spanning alom, gaan we een nieuwe paus krijgen en zo ja, wie ?  Zou het eindelijk een moderne jongere paus zijn met respectvolle gedachtegangen ook naar de homoseksuelen op de wereld of zal het weer zo'n homofobische oude sok zijn ?

We hebben ons antwoord gekregen. Kardinaal Jorge Mario Bergoglio , 76 jaar oud uit Argentinië wordt de nieuwe paus. Hij zal Fransciscus gaan heten. Een Argentijn....alweer een! Ze lijken het erom te doen, de Argentijnen infiltreren in onze samenleving.

Met deze nieuwe paus hebben we geluk. Hij maakt een zeer kwieke indruk en kan al leuk zwaaien. Toch is hij al op behoorlijke leeftijd en de gokkers zetten al in op de datum dat er wederom witte rook/zwarte rook gespeeld gaat worden in het Vaticaan.  Met het oog op de crisis en alle bezuinigingen is het wel verstandig misschien een oudere aan te stellen. Tegenwoordig kun je leuke kortingen krijgen op gepensioneerde medewerkers. Ook de kleding van de vorige paus kan door gedragen worden, hun smaak zal vast overeenkomen en zo op het oog winkelen ze bij dezelfde kledingontwerper. Die kledingontwerper is vrij anoniem, maar heeft meerdere vips in het nieuw gestoken, onder meer sinterklaas draagt gewaden van zijn hand.

Een grote vraag is natuurlijk wel wat doet zo'n paus nu eigenlijk allemaal? Een aantal belangrijke dingen weten we allemaal wel; zwaaien, voorgaan in het gebed, inzegeningen vanuit zijn werkkamertje , zich bemoeien met de politiek en zich neerbuigend en kwetsend uitlaten over homoseksuelen en zich verschuilen achter zijn geloof .

Is de paus eigenlijk nog wel van deze tijd? Zijn er werkelijk nog mensen die waarde hechten aan een oude man in een jurk met een mijter op z'n kop , een opperherder van de universele kerk die als heilige vader zoveel kinderen heeft rondlopen dat we blij mogen zijn dat de beste man geen kinderbijslag ontvangt...

Zijn er nog katholieken in dit land die zonder rode wangen dit hardop durven zeggen? Er speelt veel binnen dat geloof. Seksueel misbruik door priesters en ander soort gelijk mannelijk volk van de kerk , wat jaren de doofpot inging, afgekocht werd ...Nu zelfs blijken de nonnen krengen van barmhartigheid te zijn.. Sommigen dan, natuurlijk niet allemaal. Persoonlijk heb ik het genoegen gehad een non te kennen. Een zeer lieve ,kalme vrouw zoals je je een non kan indenken. 

De nieuwe paus. Weer een oude man , hopelijk met meer respect voor de mens , welk geloof je ook hebt , of je nu een man bent of een vrouw, of je nu een Chinees bent of een Turk, of je nu homoseksueel bent of heteroseksueel.

 En zo te zien is het waar wat men zegt....je oren worden inderdaad groter naarmate je ouder wordt. In zijn geval een fijn iets, anders zou de mijter over z'n pauselijke ogen zakken en dat zou (een)zonde zijn.
 

Vakkenvullers

In ons prachtige dorp zijn we verwend met een viertal supermarkten. Volop keus, waar gaan we dit keer onze boodschappen doen? Sparen we voor de dierentuin mee bij Deka, willen we van alles weten gaan we naar de C1000, willen we besparen gaan we naar de Aldi en als we naar de kinderen luisteren bezoeken we de AH, want die hebben mini's waar vrijwel elk kind mee wil spelen...Slimme jongens achter de schermen met die acties.

Nu ben ik onlangs boodschappen wezen doen bij de C1000 hier. Nu nog C1000, straks Jumbo. Wat mij  elke keer weer opnieuw opvalt zijn de kuddes vakkenvullers in de winkel. Natuurlijk moeten de schappen bijgevuld, maar waar je in de winkel ook loopt lijkt het of ze een blik pubers hebben losgetrokken hebben die stuk voor stuk gestudeerd hebben op hoe loop ik de klant in de weg of hoe zet ik mijn kar met lege dozen dusdanig dat er geen hond meer langs kan?

De meeste van die ''sta-in-de-weg-pubers'' zijn best heel vriendelijk trouwens. Wanneer je ze iets vraagt krijg je vaak een antwoord , wanneer je er langs wil zuchten ze soms maar 2 x, valt best mee toch?

Vooral als het ook erg druk met boodschappen doende huisvrouwen met kinderen ( liefst jankend in de kar of in woede uitgebarsten op de grond) is het bijzonder vol in de paden en een enorme uitdaging je spullen te verzamelen. Soms lijkt het bij de andere klanten ook ergernis op te roepen, dat vakkenvullertje-ontwijken-spel en dan wordt winkelen helemaal een spannende toestand , let op je hielen en enkels , daar mikken de fanaten altijd op.

Dat ik niet de enige ben die me stoort aan de hoeveelheid vakkenvullers in een gang bleek een poosje terug op een verjaardag. Een dame vertelde daar aan een andere gast die het ook over de C1000 had dat ze ooit jaren geleden zo nijdig raakte tijdens het boodschappen doen dat ze een vakkenvuller die voorover gebukt stond met haar wagentje zo hop tegen zijn achterste aan reed. De vakkenvuller was erg verbaast, maar zei ze ''na drie keer gevraagd te hebben of ik er langs mocht en dat in elke gang was ik het beu''.

Toch ga ik zelf graag boodschappen doen bij de C1000. Bij de kassa zitten over het algemeen erg aardige meiden en dames die de ergernissen rondom de hindernisbouwende vakkenvullers eenvoudig wegnemen door hun vriendelijke manier van doen.

Het gekke is wel dat ik in de Deka of AH veel minder vakkenvullers lijk tegen te komen. En als ze mij daar al opvallen lopen of staan ze me niet in de weg....

De roddelbrigade

Een hot item tegenwoordig is pesten. Wat is pesten nu precies , wie doet dat en zeker ook..wat betekend het voor het slachtoffer?  De rol van school hierin blijkt erg belangrijk te zijn, maar laten we de rol van de ouders vooral niet vergeten. Laten we eens een deel van de ouders onder de loep nemen.

Waarschijnlijk kent u ze wel. Grote kans dat u een van hen bent en dat na lezen van dit blog wil veranderen. Of met klem gaat ontkennen.  In dat laatste geval bent u verloren, want wanneer je inzicht in jezelf mist , inzicht in je eigen doen en laten....hoe kan je dat je kinderen dan leren?

Op elke school staan ze op het schoolplein. Met z'n allen bij elkaar , soms in kleine groepjes. De moeders die altijd alles weten over iedereen, overal een mening over hebben en dit aan elkaar verkondigen , desnoods met hun eigen kind erbij of tegen hun eigen kind. Het kan overal over gaan......Kinderen die er niet verzorgd uitzien, kinderen die niet zo lief zijn als hun eigen kind, ouders die geen werk hebben en toch spullen lijken te kopen, geloofsovertuiging, gedrag van andere kinderen of ouders die volgens de roddelbrigade hun kinderen niet opvoeden.

Als goed rolmodel, als voorbeeldfunctie staan zij op het schoolplein. Ze kijken spiedend om zich heen, stoten elkaar aan en lachen als er iemand voorbij komt die een mooi onderwerp voor ze zou zijn. Wanneer hun kind uit school komt en bij ze komt staan en het kind moppert over een bepaald kind uit de klas gaat de roddelbrigade er graag even op in.  Ja, volgende keer trap je hem maar, het is ook een stom kind. Of er wordt genadeloos gezegd dat het kind er niets aan kan doen want hij heeft die en die als moeder. Of er mag niet met het kind gespeeld worden.

Wanneer erop 10 minuten gesprekken wordt aangegeven dat de sfeer in de klas niet goed is , dat er gepest wordt in de klas zijn het die moeders die de volgende dag daarover druk aan de praat zijn. Ze weten precies wie er pest, noemen namen en laten zich lustig uit .Hun eigen kind heeft ook altijd last van dat kind, het wordt helemaal niets met dat kind....het grappige wil dat het vaak de kinderen van juist die ouders zijn die pestgedrag naar anderen laten zien. Negatief praten over anderen en negatief doen tegen anderen wordt ze met de paplepel ingegoten.

Op social media zie je die roddelbrigademoeders teksten posten als '' pesten moet gestopt worden''. dat roept vragen op.  Als pesten gestopt moet worden moet dan via facebook, hyves of twitter? Of is het een taak van school?  Of is het de taak van elke ouder verdraagzaamheid over te dragen op onze kinderen ?

Tegenwoordig moet meer dan de helft van de kinderen op SOVA training. Op Kanjertraining. Op Weerbaarheidstraining. Er lijkt een complete verschuiving te zijn in wat eerder acceptabel gedrag was. Wanneer je gepest wordt en stil en terug getrokken raakt moet je op weerbaarheidstraining. Want je bent niet weerbaar genoeg. Omgedraaide wereld of niet? Het overheersende kind, wat negatief doet tegen het minder populaire kind en zo de meelopers mee krijgt , wat zou daar mee moeten dan?  je vraagt je af....Wat verstaan we tegenwoordig onder weerbaar?  Is weerbaar zijn tegenwoordig net zoiets als om kunnen gaan met pesten door een ordinaire pestkop?

Terug naar de ouders. Zolang de ouders niet verdraagzaam zijn naar andere ouders, niet in gesprek gaan maar roddelen en oordelen zal pesten dan blijven bestaan? Hoe groot is de voorbeeldfunctie van een ouder?

Wanneer een gepest kind zo over zijn grens gaat en uiteindelijk rake klappen uitdeelt aan de pester is vaak school te klein. Dan staat papa of mama bij de juf of meester. Want '' dat kind'' slaat hun kind steeds. Als juf zou je vast graag eens zeggen...''ik zou willen dat hij dat eerder had gedaan''  of  ''verdiend!''. In plaats daarvan zegt de juf zoals het hoort...we zullen er over praten in de klas.

Pesten. Een hot item. Een veelbesproken onderwerp. Wat doet u als ouder als u ziet of merkt dat er een kind uit de klas van uw kind gepest wordt?

Handel in Twello

Regelmatig zie ik op facebook berichtjes voorbij komen, steun de lokale middenstand...en ja, daar heeft men een punt, wanneer we alles bij de grote jongens kopen zal de een na de ander zijn deuren moeten sluiten, want dat overleven onze kanjers van de Twellose middenstand niet...en dan gaat ''men'' natuurlijk klagen  '' Er blijft hier geen winkel over''...Moeten we niet hebben en vandaar dat ik eens ben gaan onderzoeken hoe het hier met de kleine winkelier gaat en hoe de klant behandeld wordt...want laten we wel wezen, we willen allemaal wel leuk, vriendelijk, gastvrij, ons kent ons behandeld worden ...

Al sinds een half jaar doe ik hier onderzoek naar. Wat klinkt dat stoer, onderzoek doen naar onze winkeliers! Zonder dat zij dat wisten natuurlijk, ik wil geen voorkeursbehandeling ,maar wil merken hoe men klanten ontvangt die kijken kijken en niet kopen, die net voor sluitingstijd binnen komen of die vragen stellen waarvan je denkt ''goh''...

Nu heb ik overwogen dit zonder namen van de winkels te doen. Maar daar zou ik er een aantal flink mee te kort doen. Wat mij namelijk is opgevallen dat dit een bijzonder moeilijk blog gaat worden, aangezien het met de klantvriendelijkheid bijzonder goed gesteld is hier in het dorp. Lastig, ik had graag even flink willen zeuren en zaniken over het personeel en over hun humeurtjes, maar op welk tijdstip ik ook binnen kwam, in alle winkels werd ik begroet. Ok, bij de een omdat het zo hoort , met name in 2 kledingzaken werd ik begroet met een vluchtig hallo omdat er eigenlijk wat anders op het programma stond.. Bij de ene winkel was de slanke blonde eigenaresse flink aan de babbel aan de telefoon mij intussen een keer vluchtig toeknikkend en met haar ogen volgend terwijl ik door de rekken ging...De winkel My Way zag er keurig uit. Ook de eigenaresse zag er keurig uit en ze merkte me op. wat ik knap vond want het leek zo te horen best een soapie-gesprek te zijn wat ze voerde. In de andere kledingwinkel zaten ze iets te drinken aan een tafel. Gezelligheid onderling aan een prachtig zitje. Helaas was er geen zicht op de kinderafdeling en mij , misschien had ik zelfs mijn tas kunnen volstoppen? Ik werd wel gezien toen ik vertrok en men zei me gedag. Opstaan was er die dag niet bij.

De volgende winkel was Mocha & Mentha. Bij het openen van de deur werd ik direct begroet. Er stonden 2 vrouwen achter de prachtige toonbank en iets zei me dat ze moeder en dochter waren, ze hadden wel wat van elkaar weg. Ik heb alles eens goed bekeken in de winkel. Wat staat er veel! Een knusse winkel met een leuk assortiment en hoe vaak ik ook alles in handen nam en het weer terug zette , totaal geen ergernis bij de aanwezige eigenaresse. Keurig werd me gevraagd of ik iets zocht , maar nee, dat deed ik niet, ik wilde even kijken. Prima, met een stralende glimlach. Er kwamen bekenden de winkel in en er werd een praatje gemaakt. Al snel werd er flink gelachen . Toch werd ik niet vergeten en toen ik ging afrekenen werd ik half half betrokken in het gesprek. Leuk. Een dorps winkeltje , met erg vriendelijk personeel. Ook als je op de valreep binnen komt en ze al hun spullen van buiten naar binnen aan het halen zijn mag je gewoon rondkijken...misschien was er van binnen wel ergernis daarover ( iets wat ik zou begrijpen!) maar daar heb ik niets van gemerkt.

Dan door naar de dierenzaak. Bij binnenkomst zag ik eerst even niemand, maar al snel stak de kleine blonde eigenaresse haar hoofd om de hoek , ik kom er zo aan hoor! Mooi, neem ik even de tijd om te kijken wat er allemaal verkocht wordt en hoe het erbij staat...de dieren zagen er keurig verzorgd uit, de stellingen en schappen stonden er netjes bij en het assortiment feestartikelen was weer uitgebreid.  Inmiddels stond de donkerharige vrouw met een klant te praten. Een leuk gesprek over het huisdier van de klant en de donkerharige vrouw benoemde het huisdier met de naam. Dat maakte een leuke persoonlijke indruk op me. Ook met een volgende klant ging dit op deze manier. Intussen was mij al gevraagd of ik geholpen wilde worden door de blonde dame. Om mijzelf niet te verraden zal ik niet vertellen waarover ik iets vroeg, maar ja , ik had hulp nodig. Met veel plezier werd ik geholpen en geen moeite leek teveel.  De andere dierenzaak die er zat was weg vertelde de eigenaresse, de reden wist ze niet, maar daardoor hadden zij het op het moment bijzonder druk. Ik keek eens om me heen en merkte inderdaad het druk was. Maar ik denk niet dat het alleen door het vertrek van Flip komt...Ik denk dat men erg graag bij Faunaland komt vanwege de persoonlijke manier waarop ze daar met je omgaan.

Vervolgens eens een bezoekje brengen aan Daantje. Ook een klein winkeltje , waar de eigenaresse zelf vaak te vinden is . Bij binnenkomst een begroeting en na even rondkijken kwam keurig de vraag of ik ze me kon helpen. Ook daar waren meerdere mensen binnen en voerde de medewerkster gesprekjes met hen. Gezelligheid . Ook toen ik dwars door een gesprekje heen vanaf de andere kant van het winkeltje toch wat vroeg ( hoe onbeleefd er dwars doorheen) kwam ze meteen naar me toe. Een leuk winkeltje, met een erg leuk kindertoilet . Dat toilet is erg leuk ingericht ( een aanrader eens te kijken) en daarmee is Daantje een uitzondering , hier in Twello mag je bijna nergens meer naar het toilet met je kind als je in een winkel bent. Men verwijst naar de C1000, en voor je daarop gaat zitten moet je eerst je boekje met inentingen bekijken , heb ik ze allemaal gehad, zijn ze niet verjaard ...ok, dan durf ik het aan. Wat een ranzig ding. Terug nog even naar Daantje, vriendelijk personeel en een persoonlijke benadering.

Tot slot omschrijf ik mijn bezoekje en ervaringen bij Buurman ( je weet wel , die slager met deftige manier van vlees schrijven) . Het eerste dat me opviel was dat het er druk was. Goed teken natuurlijk en het gaf mij de tijd alles eens onder de loep te nemen. Op social media zie ik nog weleens grappen en grollen voorbij komen van het olijke slagersteam en nu kon ik eens zien of dat in de praktijk voelbaar was. Bij Buurman heb ik slechts gekeken naar service en sfeer...hun producten liggen er keurig bij altijd, maar aangezien ik niet Rob de Geus heet heb ik geen sticker kunnen plakken...Het sfeertje in de slagerij lijkt me uitstekend. Manier van praten onderling is vrolijk, intussen wordt er keihard gewerkt en ook tegen de klanten wordt er een vrolijk potje gesproken. Het is dat ik rauw vlees niet zo denderend vind, maar anders had het me bijna de perfecte werkplek geleken qua sfeer.

Natuurlijk ben ik in meer winkels geweest. Ook de vlaaienwinkel, marskramer, groenteboer,Nikki, sportzaak Buitink , de Vale Weide, de Pronkkamer heb ik bezocht.  De enige die ik niet bezocht heb bewust is het bakkertje naast de schoenenmaker. Niet aardig van mij, maar ik kom daar niet binnen . Als ze ook eens gezellig mee gaan doen tijdens het klompenfeest wil ik daar wel eens over na gaan denken.

De conclusie.  Eigenlijk had ik er eentje willen uitpikken en de '' voor mij'' winnaar willen presenteren. Ook had ik er eentje uit willen pikken die nog wat kan leren van die winnaar....De winkels die nog kunnen leren van de winnaar lijken me duidelijk; de bellende mevrouw en de drinkende theeleutjes uit de kledingzaken. Iets meer aandacht voor de klant, net wat meer dan het plichtmatige goedemiddag, goedemorgen of tot ziens. En dan de winnaar...die is veel leuker om aan te wijzen natuurlijk. Maar ook veel moeilijker, want in alle andere winkels die ik noemde waar ik geweest ben werd ik keurig, persoonlijk en vriendelijk geholpen. Ook op netheid , schoonheid en aankleding schoot het nergens te kort....Ok, Limburgia kan moderner, dat zou een kritiekje kunnen zijn....Tromgeroffel......

Op de derde plek is geëindigd Daantje. Vriendelijkheid en prachtig toilet voor de kinderen. Op de tweede plek zijn samen geëindigd slagerij Buurman en Mocha&Mentha.Buurman eindigt zo hoog mede dankzij het gezellige team , dat moet een feestje zijn voor eigenaar Jurgen. Mocha&Mentha scoorde hoog op assortiment en gemoedelijke sfeer. Een groot compliment voor eigenaresse Renate,

Op de eerste plek is geëindigd .......Faunaland Twello. Yvonne en team, van harte met deze overwinning ! Het team in Faunaland is een gedreven team, toont zich zeer betrokken bij de huisdieren van de klant, denkt mee en door hun vrolijke gebabbel geven zij je de indruk dat ze weten wie je bent.

Burenplicht

Vrijwel iedereen heeft buren. Of je moet in een hutje op de hei wonen of in een decadente villa of in een boerderij ergens achteraf, maar zelfs dan heb je buren, alleen zitten die wat verder weg.  Buiten gehoorsafstand ook.  Dat laatste kan heel prettig zijn. Sommige mensen wil je liever niet als buren..Neem de Flodders , je zult er naast wonen.

Ik zelf heb al verschillende malen vreemde buren gehad. Gek genoeg zagen ze er vrij normaal uit, zo op het eerste oog. Op dat ene stel na, die zagen eruit als Tokkies en bleken ook echte Tokkies te zijn. Zij was een dikke onverzorgde jonge vrouw. Ze leek eigenlijk wel wat op ma Flodder, alleen wat jonger, geen bloemetjesjurk, geen sigaar en ook geen fles whiskey. Verder zouden het zussen kunnen zijn.

Het eerste contact was een paar dagen na hun verhuizing, we hadden al wel gezien dat ze veel spullen in het huis hadden gezet en dat het nog erg veel werk was leek me duidelijk, de verfkwast hadden de vorige bewoners al lang niet gebruikt en de muren zaten onder een dikke laag nicotine, net als de ramen. Terwijl ik langs het huis liep keek ik naar binnen. Ja, sorry, misschien niet netjes ,maar dat doet volgens mij iedereen....Ik heb echt geprobeerd onopvallend te gluren, maar dat mislukte aangezien ze ineens in de deuropening stond. Hallo zei ze. Ik zei ook hallo en keek haar eens aan. Een opvallende verschijning schoot er door mijn hoofd .

Is het nog veel werk of kun je al lekker genieten vroeg ik haar maar...eigenlijk meende ik het antwoord al wel te weten, van waar ik stond kon ik prima zien dat het leek of er een bom ontploft was in het huis. Logisch ook , kort na een verhuizing.. Maar tot mijn verbazing zei ze dat ze al aardig klaar waren, alleen nog wat dozen uitpakken.....

De periode erna veranderde er niets meer in het huis. Maar hun huis, hun ideetjes, dus ik raakte eraan gewend. In die winter zagen we elkaar weinig , tot ze een keer aan de deur stond. Ze gingen op vakantie in het voorjaar en of ik de planten water wilde geven en het konijn wilde voeren?  Ja hoor, zal meteen de post apart leggen, geen enkel probleem.  De twee honden zouden naar een pension gaan, dus die waren er niet. Dat kan ook niet zei ze, want ze zouden je niet binnen laten.  Ok...fijn dat die dan weg zijn, want een herder in mijn kuit zit ik niet zo op te wachten...Ergens dacht ik toen nog bij mezelf dat ik haar of hem nooit met die honden zag lopen, maar dat kan natuurlijk.

De dag van vertrek was aangebroken. Echt gesproken voor die tijd hadden we elkaar niet, alleen een sleutel was kort ervoor afgegeven en we hadden afgesproken dat ik elke avond even de post zou regelen en het konijn eten zou geven.

Daar ging ik dan, die eerste bewuste avond. Met de sleutel in de hand . Ik  bedacht me dat ik nog nooit binnen was geweest en was ergens benieuwd hoe het eruit zou zien, want kort nadat ze er kwamen wonen was er vitrage opgehangen en was de inkijk weg. Inwendig moest ik lachen om de voortuin, er stonden wat kabouters in , de planten begonnen te bloeien, maar dat viel niet echt op ,want mijn oog viel op de  stapel vuilniszakken die om de grijze container lagen....oh...die ook maar aan de weg zetten straks dan, de zakken pasten er kennelijk niet meer in dacht ik optimistisch.

Ik opende de deur en het eerste wat me opviel was de penetrante geur. Het rook naar kinderboerderij en aangebrand eten..gatver. De gang lag er verpauperd bij, afdrukken van spiegels en kapstok van vorige eigenaar nog zichtbaar en kennelijk was de muur eigenlijk wit ipv lichtbruin.  Het konijn zou in de keuken staan , dus ik opende de deur naar de woonkamer ,waar ook de keuken zat. De stank die me tegemoed kwam was een mix van bloemkool en de lucht die mijn vader fabriceerde op de wc...van ventileren hadden deze mensen duidelijk nooit gehoord...

Op de tafel stonden volle asbakken, glazen en kopjes, overal lagen kranten en andere spullen. Er stonden wasmanden vol (ik hoopte ) schone kleren op een hoopje en op de plavuizen lag een beige kleed maar allemaal grote donkere vlekken.

Ok, ik bleef hier geen seconde langer dan noodzakelijk was en liep vastberaden naar de keuken. daar stond het konijn.  Tot aan zijn oren in de stront. Excuus voor mijn woordkeus, maar het woord poep zou te kleinerend zijn in deze.  Het stond op het aanrecht, waar mijn oog viel op het koffiezetapparaat ernaast...De pot was helemaal troebel en toen ik er eens goed naar keek bleek er een dikke laag onderin de pot te zitten en stond het apparaat nog aan!  Apparaat uitgezet en pot geprobeerd om te spoelen, maar iets zei me dat dit er al lang in moest zitten ,want het kwam er niet uit...

Gatverdegatver. Hoe kan een mens zo leven ? Ik besloot de andere dag terug te komen en dat konijn een schoon hok te geven en het mee naar mijn huis te nemen. Daarbinnen zet ik geen stap meer.

Toen ze terug kwamen van vakantie stonden ze de volgende dag aan de deur, dat hun planten door waren. Iets wat me niet verbaasde, hun planten waren al dood VOOR ik daar kwam...maar nee, dat kwam door mij. Ik dacht dat ik zou ontploffen , maar heb me ingehouden en vriendelijk gekeken terwijl ik zei dat ze voortaan een ander mocht zoeken om hun smeerkeet in de gaten te houden als zij op vakantie waren. Ze was even stil, stamelde wat en vertrok. Ze heeft me daarna nooit meer gevraagd voor een vakantie en een paar jaar later , nadat hun andere buren flink hadden geklaagd her en der zijn ze verhuisd . En wat de nieuwe bewoners daarna aantroffen in dat huis?  Geloof me, tig vuilniszakken, laten we het daarop houden. De rest wil je namelijk helemaal niet weten.....