Follow me I know the way!

Er staan een glazen vaas in de vensterbank en langzaamaan beginnen de huurders van de vaas wat vorm te krijgen. Ik sta er naar te kijken en....de telefoon gaat.

Het blijkt een vriendin te zijn. Onlangs hebben ze het ''goedje'' van haar man weggebracht om te kijken hoe het ervoor staat met zijn zwemmers . Helaas wil het bij hun nog niet lukken om zwanger te raken en na lang proberen, vele tranen en moeilijke besluiten hebben ze dan uiteindelijk toch de knoop doorgehakt, de medische molen in.

Ze verteld aan 1 stuk , de spermacellen zijn getest en roept wat uitslagen met daarbij de woorden positief, negatief en vraagt me dan of ik weet wat dat in kan houden.....Even denk ik na en bedenk me dan dat ik werkelijk waar geen idee heb over de kwaliteit van de zwemmers van haar man....Nee, sorry, dat weet ik eigenlijk niet, is het je niet uitgelegd?

Nee, onze eigen huisarts was er niet, maar ik wilde toch de uitslagen vast weten, volgende week krijgen we de uitleg. Ok, nog even afwachten dus..

We praten verder..over hoelang ze nu ''al bezig zijn'' , op de goede hoop en over hoeveel mensen er om ons heen toch moeite hebben om zwanger te raken. Zo kennen we een stel dat al jaren bezig is , in de molen zit en nog steeds wacht op dat mooie moment...Een stel wat het uiteindelijk na 10 jaar gelukt is, een prachtige tweeling was het resultaat na jaren pijn en moeite..Het stel wat nog steeds '' maar ''  1 kind heeft en dat steeds de vraag krijgt of ze geen tweede willen....ja, je kan willen wat je wilt, maar het moet je ook maar gegund zijn..Dan nog dat stel waarvan de vrouw me laatst vertelde al heel lang bezig te zijn nadat iemand haar ook recht op de vrouw afvroeg..willen jullie geen kinderen?  Of die mensen van verderop, waarvan iedereen altijd dacht dat ze erg cariere gericht waren en daarom zo laat mogelijk kinderen wilde...pas toen ze zwanger was bleek hoelang ze er moeite voor hadden gedaan...

Wat moet het een emotionele achtbaan zijn. Je bent samen met je partner, woont samen of gaat trouwen, alles op de rit en je besluit dat je graag kinderen samen zou krijgen...en je doet maar, je doet nog maar eens...weken gaan voorbij...maanden komen en gaan en uiteindelijk worden de maanden jaren .  Niemand ziet aan de buitenkant je grote verdriet, je teleurstelling keer op keer en niemand die begrijpt hoe je je voelt falen..waarom werkt dat lichaam niet mee, wat doen we verkeerd...Ik hoop voor die mensen dat ze in hun omgeving mensen hebben met veel begrip en goede luisteroren...

Intussen is het gesprek over gegaan op luchtigere zaken en we lachen om onbenulligheden...genoeg ellende besproken, in gedachte met al die mensen ( en vooral met haar) meegeleefd , nu mogen we weer even aan de zelfspot, vreemde grapjes erover maken en proberen het wat minder zwaar te maken voor dit moment...Erin blijven hangen wil ze niet, kan ook niet, ze moet door...tot dat moment komt...zwanger.  Laten we hopen op dat moment..

We spreken af snel weer wat samen te gaan doen en hangen op...

En na dat gesprek, wat best emotioneel weer was om vervolgens met een knipoog de realiteit wat te verzachten kijk ik weer naar de vaas met dikkopjes.  Op de een of andere manier raak ik blij van binnen en ineens kijk ik er met andere ogen naar...wat eerst vieze drab was , stinkend water en enkel leuk voor de kinderen om naar te kijken ziet er ineens anders uit...

In gedachte hoor ik stemmetjes...'' FOLLOW ME...I KNOW THE WAY!!!! 

Die dikkopjes lijken ineens verdacht veel op die spermacellen uit het begin van de film Look who's talking...Hilarisch veel gewoon....Snel maak ik een foto en stuur hem door naar mijn vriendin met daarbij de tekst....Ze zwemmen prima zo te zien met een vette knipoog erachter.

Dronken vrouwen

Bij een van mijn volgers lees ik dat ze is wezen stappen met een vriendin, klinkt heerlijk, ik zou bijna jaloers worden!

Haar type-kunsten op haar facebook zijn dankzij de drank en de lol erg bijzonder en erg leuk te lezen, je zou zeggen, een mooi onderwerp voor een blog. 

Ook in Twello kom je weleens dronken mensen tegen. Doorgaans niet overdag, alhoewel je ze ook hebt die overdag in de kroeg hangen of gewoon thuis een innige ,warme vriendschap hebben met de fles ( vaak tot spijt van hun families, van wat ik hoorde zorgt het voor een hoop ellende , ruzie en kost het flink wat geld , maar je moet wat over hebben als drankorgel om een goede vriendschap te onderhouden) maar wanneer je wilt lachen moet je dus vrij nemen , het eerste weekend van september....Juist, ons aller zeer bekende en geliefde klompenfeest!

De dagen er naar toe kriebelt het al aan alle kanten, oppassen zijn geregeld ( een hele kunst, zie ze maar te vinden de jongens of meiden die bij je thuis willen zitten met het klompenfeest) en vaak zijn het dan opa's en oma's die een weekend de kinderen krijgen...en terecht, de staat waarin de meeste mensen zijn is vaak het aanzien niet waard, hoe later de avond , hoe schoner het volk en daar wil je je kind niet aan blootstellen....alhoewel, je hebt ze erbij die hun kinderen gewoon meenemen , ook de avonden en soms zie je dan die kinderen ernstig vermoeid rondlopen tegen middernacht en een blauwe vader of moeder die probeert tijd te rekken in plaats van het gewone ritueel door de weeks, het kind dat tijd rekt. Vader of moeder lalt er lustig op los en het kind slaapt half half meedeinend op de muziek en heeft zijn muts opgezet tegen het rond klotsende bier. Het kind ruikt naar bier en rook, maar hee dat zien we morgenvroeg of morgenmiddag wel weer, we drinken nog even vrolijk verder natuurlijk...

Wat zo leuk is is als je zelf niet drinkt. Je ziet naarmate de avond verstrijkt de mensen om je heen steeds vreemder worden. Vrouwen van ver over de 40 die de vrienden van hun zoon staan te versieren, een jarige vrouw die het aan iedereen verteld met duidelijke hoop gezoend te worden door iedereen en dronken mannen die in je billen knijpen of naar je borsten staren en vragen of ze je niet ergens van kennen....Ja, natuurlijk ken je me, maandag staan we weer samen op het schoolplein....Te hopen is dat de dronken tor zo dronken is dat hij dit maandag niet beseft...alhoewel, de schaamte en het proberen van de vrouw in kwestie te ontlopen is natuurlijk een inwendig lachsalvo wel waard....

Het klompenfeest...een gezellig groots gebeuren, wat erg leuk geregeld is door de mensen die in de organisatie zitten. Een dikke pluim ook voor de middenstand, die hier erg aan meewerkt. Op die saaie bakker na dan, die saaie piefen schijnen er niet aan mee te doen, wat ik persoonlijk erg jammer vindt en daarom uit coulantie naar de andere middenstanders daar geen taart meer haal. Je moet ergens een statement maken toch?  Daarnaast vind ik het gebak van die andere vlaaienzaak net zo lekker gelukkig ....Ik dwaal wat af.

Dronken vrouwen dus....Een dronken vrouw schijnt een engel in bed te zijn. Ik weet niet hoe anderen dit zien of ervaren, maar de ervaringen van mijn vriendinnen halen dit gezegde keihard onderuit, aangeschoten zijn staat garant voor een stevig potje tafeltennis, al dan niet in huis of op een donker plekje in Twello waar op dat moment niemand anders is..( hoop je)  maar dronken zijn is een heel ander verhaal.  Een echt dronken vrouw is allang blij als ze in het juiste bed beland.( er blijken vrouwen te zijn die in andermans bed belanden, maar dat is een verhaal op zich waard ooit)  En als ze precies op het goede moment in haar bed kan springen....na 6 keer een draaiend bed te hebben gezien weet je als dronken vrouw het juiste moment van springen ( of je laten vallen) zodat je niet inspringt als net de muur voorbij komt...Naast dat dat wat genant is is het ook pijnlijk. Dat genante kan je je de andere morgen vaak niet herinneren , maar die blauwe plek verraadt natuurlijk wel je missprong..

Dronken vrouwen dus....

Nieuwe trend , de kringloop, of toch niet?

In ons prachtige dorp zijn we sinds enige tijd alweer in het bezit van een heuse kringloopwinkel. Inmiddels 2, we hebben er een kleine bij. Een erg kleine ,waar je je billen niet kunt keren, die ook een stuk duurder is dan de eerste en waar je vaak verblijd wordt door een vermoeide vrouw uitgerust met baby.

De eerste kringloopwinkel is een erg grote. Ruim opgezet en veel personeel.Het personeel is bijzonder kleurrijk, heel verschillende types, van snugger tot niet al te snugger, van erg verzorgt tot moderne zwerver look waar menig zwerver jaloers op zou zijn ...

Het publiek is op zich al leuk om te bekijken. Van jonge gezinnen die het als gratis uitje beschouwen, de kinderen die heerlijk tussen het glaswerk heen en weer rennen, moeders die af en toe eens plichtmatig schreeuwen dat ze nergens aan mogen komen en oudere mensen in clubjes. ( niet die uit de supermarkt, in de kringloop kom je met name de jong bejaarden tegen)

Wat je ook meer en meer ziet zijn '' de sjiekere dames''.  De duur-ogende dames die erop gebrand zijn voor zo weinig mogelijk zo leuk mogelijk te slagen om tegen hun vriendinnen te kunnen zeggen..oh, enig joh, een echt Engels thee serviesje..... Ze neuzen tussen de kleren generen zich niet, vinden het helemaal hot om zich daar te durven laten zien...

Ook kom je er soms een bekende tegen. De bekende die ik tegen kwam wilde duidelijk niet gezien worden door mij. Niet daar althans. het is het type goede baan, duur huis, graag merk, graag veel en veel pochen....dan koop je niet bij de kringloop toch?  Althans, mij zal het een biet zijn , waar iemand wat koopt, maar als je je gaat verstoppen achter een kledingrek om niet gezien te worden ben je toch wel een beetje een snob...

Natuurlijk vond ik het heel erg nodig om precies te zien wat ze er deed en met name haar geheimzinnige gedoe deed me ertoe besluiten haar eens goed in de gaten te houden...Ze had een mand op wielen meegenomen en er zat al van alles in..Onopvallend sloop ik wat dichterbij en zag dat er wat kleding in zat en een paar glazen..

Nog wat dichterbij....en ze zag me.  Hoi stamelde ze, jij hier?  Niet wachtend op mijn antwoord schoof ze snel haar mandje wat meer onder het kledingrek en zei er snel achteraan..ik kom hier nooit normaal, vind het wat viezig , die oude rotzooi....Voor ik wat kon zeggen kwam een medewerkster langs, die haar met naam en al vrolijk begroette, hee (..) ben je er alweer?  Met een ongemakkelijk rood gezicht stamelde ze wat en keek me eens aan.  Wat doe jij hier?  Ik vertelde haar dat ik af en toe even kwam neuzen tussen de spullen, leuk een grote rommelmarkt en meteen altijd even keek of mijn gebrachte spullen al weg waren en net voor ik verder wilde gaan zag ik een broek in haar mandje die me heel bekend voor kwam...

Ik viste hem eruit, wat een leuke broek he, als ik wist dat je hem mooi vond had je hem zo kunnen krijgen hoor...Wat toevallig, ik gierde het uit van binnen, die broek had ik pas daarheen gedaan, samen met nog veel meer kleding ...

Zo mogelijk werd ze nog roder en vertelde dat dat mandje niet van haar was, dat stond daar al namelijk toen ze eraan kwam.....Oh, ok...dat zal dan wel....Ze kreeg ineens haast en vertrok, het mandje bleef staan waar het stond.

Inmiddels had ik het daar ook wel gezien en bedacht me nog wel even naar dat kleine tweedehandszaakje te kunnen gaan, even zien of die vrouw er nog zo moe uitzag, of de baby weer mee was en kijken of ze nog leuke spullen hadden....

Eenmaal daar aangekomen stapte ik rustig de winkel in en hoorde een bekende stem....ik zou dit wel willen hebben, maar ik vind het wat te duur, kan er iets af?

En ja hoor, daar was ze weer. De bekende die nooit naar kringloopwinkels ging, want die waren zo vies....

Facebook in Twello

Als een echt nieuwsgierig meisje houd ik natuurlijk alle media goed in de gaten, zo ook facebook.  Met name de mensen uit Twello.  Ja, stel je voor, alle Twellonaren zetten hun hele hebben en houwen op internet en als buurmeisje mag je dus meegenieten van alle dagelijkse perikelen , de ruzietjes die ze hebben, de irritaties, maar ook of ze op vakantie , zo ja met wie en wanneer.....Het is dat ik al druk genoeg ben met alles bijhouden , een bijbaan als inbreker kan ik er echt niet bij aan ...

Facebook dus. Als je in een dorp als dit niet op de hoogte bent van de laatste nieuwtjes ben je verplicht een FB account te hebben..zo kan je zien dat een man weg is bij zijn vrouw en nu bij  haar vriendin is ingetrokken bijvoorbeeld. Dit is best al oud nieuws, maar als je een beetje oplette destijds wist je het bijna nog sneller dan die mensen zelf. Ook zonder facebook had je hun prive leven kunnen volgen trouwens, maar dat is een heel ander verhaal, misschien ''leuk'' voor een volgend blog....

Zo kwam ik erachter dat een jong meisje zwanger was en kan ik dagelijks lezen of ze moet werken, of ze daar zin in heeft, waar en of ze gaat stappen en met wie en ook wat ze eet.Dat ze zich verslikt in een gaatje ,wat later een graatje blijkt te zijn... Aan de hand van de vele verhalen op facebook ga je je afvragen of ze ooit thuis is haast. Inmiddels is ze bevallen en kan ik aanschouwen of het een mooi kindje is of niet. De jonge trotse moeder houdt ook met foto's haar FB keurig bij voor iedereen die het weten wil...Prachtig kindje is het geworden.

Ik volg op de voet hoe een jonge man zijn droom nastreeft en een hamburger kraam heeft gekocht zodat hij Maxima een hamburger kan aanbieden, ik zie moeders schrijven dat ze heerlijk een dag voor zichzelf hebben of dat ze blij zijn dat de vakantie weer begonnen is en het zwangerschapsclubje dat trouw elke zoveel tijd samen wat leuks doet gaat binnen nu en 4 weken ook weer eten samen, dat de sportleraar 22 december is wezen kerstshoppen....gezellig allemaal, goed bezig! 

Ook leuk om het priveleven van leerkrachten die je nog kent te volgen en andere beroepskrachten en met een beetje geluk plaatsen ze foto's en is het net of je erbij was, de verjaardag van tante Greet...

Kortom, je blijft goed op de hoogte zo. 

Creatief bescheiden kind

Soms heb je van die momenten.  Dat je je afvraagt wat zo'n kind nu eigenlijk komt doen en waarbij je na 1 blik eigenlijk al hoopt dat het kind niet te laat thuis moet zijn.

Zo'n moment had ik kort geleden. Een kind wat ik niet kende, wat mijn kind ergens had opgescharreld komt mee naar binnen. Mij geen blik waardig gunnend , keek eens in het rond met een wat vage uitdrukking op het gezicht.

Het zuchtte eens.

Wat is hier te doen? Vroeg het aan mijn kind. Wat heb je allemaal?  Mijn kind somde wat op. Oh....Wij hebben....en toen volgde er een hele riedel natuurlijk. Groter, mooier, beter en vooral duurder ook.

Mijn nekharen gingen al iets meer overeind staan toen ik mijn kind hoorde zeggen tegen dat kind, ja binnenkort kom je logeren hier he? Gezellig hoor..Ja, lijkt me leuk..Maar dan wil ik eerst je kamer zien natuurlijk..

Ze gingen naar boven. Al snel weer beneden. Mijn kind kwam me trots vertellen dat het kind zoveel prijzen had gewonnen. Ja, beaamde het kind , ik ben namelijk erg creatief. Van huis uit mee gekregen, dat zijn we allemaal. Wat leuk voor je, waarmee ben je creatief? Nou, met vrijwel alles en iedereen doet me altijd na. Dat is natuurlijk niet zo leuk, maar mijn moeder zegt dat het de prijs is die je betaald als je uitblinkt.

Aha kreeg ik uit mijn mond...

Het kind vervolgde haar uitgebreide monoloog en mijn kind luisterde aandachtig met open mond naar elk woord. Ik ben goed in rekenen, taal, maar ook in sporten, pas nog een beker gewonnen ook met ons team, ja, ik ben zeer creatief.

Het creatieve kind lachte erbij alsof ze wilde zeggen '' Ik begrijp je verbaasde blik wel, je kent niet veel kinderen die zo geweldig zijn toch?''....

Ik kon het niet laten. Naast je enorme creativiteit ben je ook erg bescheiden, dat siert je enorm.

Ja he, straalde het kind, nog zoiets , ik ben ook erg goed in bescheiden zijn..

Geweldig vond mijn kind. Een goede vangst. De dag kon niet meer stuk, een nieuwe vriendschap was geboren en met een vriend die zo geweldig is verveel je je natuurlijk nooit...

Ik vraag me dan af, zou zo'n kind over een paar weken nog leuk gevonden worden , heeft het veel vrienden?  En ook , hoe zijn zijn ouders? Zo'n geweldig kind moet haast wel geboren zijn uit 2 perfecte mensen....de een zeer creatief en de ander zeer bescheiden waarschijnlijk.....

Prominenten

Prominente personen uit Twello....

Daar is onlangs een boekje van verschenen , dat gratis kon worden afgehaald bij Oonk. Ik heb zo het vermoeden dat met name ''oud Twello'' dat heeft gedaan.  Nu heb ik dat boekje eens door zitten bladeren, niet dat ik oud ben, maar hee, mag een mens nieuwsgierig zijn naar wie meneer Elizen prominent vind en tot mijn verrassing stond Herman erin.

Herman is in mijn ogen inderdaad een prominente Twellonaar. Wie kent hem nu niet?  Al schoffelend een praatje maken, op zijn fiets al voorbijgaand zwaaien desnoods half achterstevoren ( pas op die auto Herman!)....Een leuke vriendelijke persoon...Herman...

Verder staan er natuurlijk nog heel veel andere belangrijke personen in. Mensen die geschiedenis hebben geschreven in Twello en natuurlijk meneer de agent. Die ik zelf helemaal niet herkende als hij zijn pak niet aan had gehad en niet met de auto erbij op de foto stond....Als jullie hem allemaal wel direct herkende heb je wat uit te leggen....


Ik ben eens gaan nadenken over wie ik een prominente persoon in Twello vind. Prominent....ik verander dat woord even voor mijn gemak naar opvallend...of merkwaardig.

De laatste tijd kom ik regelmatig als ik ga sporten op mijn fietsje langs een school, over dat bruggetje bij de skatebaan.  En inmiddels meerdere keren heb ik daar iemand zien lopen die me door haar eigen toedoen ernstig opviel ..

Een mevrouw met een hond. De ene keer een grote hond, de andere keer een kleine.  Wanneer ze met de grote hond loopt is het meer Hond, waar ga je met dat vrouwtje heen?  Het ziet er wat grappig uit. Maar vergis je niet, dat kleine vrouwtje is bijzonder fel , lijkt ineens 2 x zo groot en geneert zich niet wanneer je geheel in je recht staand over het fietspad fietst en niets vermoedens langs haar wil rijden..komt er ineens akelig veel modder uit dat kleine vrouwtje...Haar gezicht lijkt op te zwellen, de ogen worden groter , puilen bijna uit, neusbel blinkt van fanatisme ...en dan komt het...een scheldpartij waar je akelig van wordt inclusief fraai klinkende bedreigingen en verwensingen.....Bijna muzikaal. Bijna.

Nu is het niet zo dat ik er bang voor wordt. Ik geloof niet dat deze vrouw mij ter plekke onder de grond zal gaan stoppen.  Maar ze weet veel. Ze weet waar mijn huis staat, ze weet waar ik heen ga. Ja, ze weet behoorlijk wat vind ze zelf.

Ik negeer het maar, lijkt me verstandig. Er valt niet met of tegen te praten. Of ze hoort je niet of die hond sleurt haar mee. Dat laatste is best leuk om te zien trouwens.

In elk geval, ik miste haar in dat boek. Voor mij is zij prominent, althans......opvallend en merkwaardig.

Boodschappen

Boodschappen doen....

Kennen jullie dat gevoel , alsof je er al een hele dag hard werken op hebt zitten als je enkel even naar de winkel bent geweest om wat boodschappen te halen?  Dat boodschappen doen is dan ook soms een ware beproeving natuurlijk....

Het begint al als je je auto kwijt wil, zal er plek zijn...nu moet je hier zorgen dat je je boodschappen niet op vrijdag wil doen met de auto. Dan is er markt en dat betekend dat de meeste mensen 's morgens hun boodschappen in huis willen hebben omdat je 's middags de auto niet kwijt kunt....Met dat gegeven heb ik al tig keer bijna mijn auto in de prak gehad, want mensen lijken hun leven te geven voor dat ene vrije plekje....Laatst zaten er inderdaad 2 op elkaar en de veroorzaker hield halsstarrig vol dat het niet zijn schuld was, ondanks dat hij achteruit reed...hoe dom kun je zijn vraag je je dan af, maar goed...nadat de politie daarbij was gekomen dimde meneer wat in en bleek ( goh verrassing) toch schuldig....Ja, je weet nooit natuurlijk, ook al rijd je achteruit, het kan maar zo zijn dat je die ander toch de schuld in de schoenen kan schuiven en zelf buiten schot blijft.....vrijdagmentaliteit dus...Op vrijdag ben je dus met je auto in het dorp je auto en je goede humeur niet zeker dus probeer je dat te vermijden natuurlijk..

Dus op donderdag je boodschappen doen. Dat deed ik dus vanmorgen. Om tot de ontdekking te komen eerst al geen muntje te hebben voor een karretje....dat eerste obstakel getackeld kwam ik blij de winkel in, van plan er door te spurten om het benodigde te halen...Om vervolgens tot nog een ontdekking te komen, het was bejaarden-ochtend...Nou, berg je dan maar, met plat Twell's geleuter over Mien dr artrose staan ze in kuddes de gangpaden te blokkeren, al dan niet met sleurboodschappenwagen cq tas op wielen waar je je nek over breekt...of met rollator , waar ze tijdens dat gekeuvel uitgebreid op gaan zitten praten...Links of rechtsom probeer je er langs te komen, want op je vriendelijke verzoek of je er even langs mag komt geen sjoege.....Kennelijk aan het besparen op de batterijtjes in hun hoortoestel...En wanneer je dan probeert zo min mogelijk storend toch te passeren kun je 2 reacties verwachten......Mien doet een stap opzij en lacht lief alsof ze je elk moment in je wangen kan gaan knijpen  ( die reactie is de beste die je hebben kunt, zeer vriendelijk bedoeld ook namelijk) of Mien heeft een nukkige bui, de thuiszorg was laat, had geen tijd haar te helpen douchen , of de kinderen zijn niet op bezoek geweest of juist wel en dat beviel ook al niet...Anyway, als Mien een butdag heeft moet je oppassen, dan krijg je een zure blik of ze parkeert de rollator nog wat breder uit. Wanneer je dan op iets luidere toon nogmaals vraagt ( of brult) er langs te willen  ( inmiddels wil je echt weg uit dat gangpad, het gesprek gaat nu over de impotentie bij ouder wordende heren) krijg je een opstandig hoofd voor je....Een opstandig hoofd met grijze krullen op een rij dat je onaangenaam aankijkt en hooghartig zegt....Jongedame, vroeger had ik ook altijd haast, rustig aandoen is veel beter voor je, neem dat maar van mij aan.

Bedankt Mien voor je advies...

Ik begrijp nu waarom ze enkele jaren geleden ergens anders in een dorp of stad borden opgehangen hebben. Verboden voor hangouderen.  Hangouderen zijn verschrikkelijk, ze zijn erger dan de gemiddelde hangjongere denk ik zelf..

Boodschappen..oja...daar kwam ik voor....Eenmaal thuis kwam ik tot de ontdekking dat door Mien zo afgeleid raakte , dat ik de helft vergeten ben....Straks even terug dus en nu maar hopen dat dan niet Corry, Ans, Gerrie, Anna, Johanna, Jo, Alie, Dinie, en Gerritje ook net boodschappen aan het doen zijn.....wish me luck!

Klaar-overs of Klaar-mee?

Nu kwam ik onlangs langs een welbekende school in ons mooie dorp ...althans, ik wilde er langs maar er bleek enorme filevorming..In het oranje uitgedoste moeders met een minstens zo oranje kind erbij die ernstig kijkend hun bordje ( met knipperlichtje, erg modern!) omhoog hielden.....

Aha, klaar-overs!  

Nu zijn klaar-overs natuurlijk best een goed iets. Ze helpen ouders en kinderen daar veilig over te steken. De hele lange file bestond grotendeels uit bekenden van de klaar-overs leek het, naast het bordje wat omhoog ging werd er ook vrolijk heen en weer gewuifd vanuit en naar de auto's....Gezellig, koffie met koekje erbij?

Tergend langzaam staken er wat kinderen over en de laatste was aan de overkant en op haar dooie akkertje slenterde mevrouw Klaar-over naar de kant...sein veilig, de auto's mochten weer rijden.....ah nee toch niet! 

Op zeker 10 meter afstand kwam er nog wat verdwaald publiek aanhollen en zonder pardon stapte mevrouw Klaar-over weer voor mijn auto terug....Een fanatieke blik in dr ogen en daarbij dat irritante rotbord met knipperlicht zo hoog mogelijk houden.......Door mijn hoofd schoot dat het vast een nieuwe klaar-over moest zijn...zo rete fanatiek nog....Of erger...een  verveelde huisvrouw die dit als opstapje zag naar wie weet een belangrijkere functie voor school....wie weet luizenmoeder....( of zouden ze het daar kriebelbrigade noemen?)....

Inmiddels waren de kinderen aangekomen en ze huppelden naar de overkant....de fanatiekeling met bordje leek teleurgesteld, haar taak zat er bijna op.... Ze dwong zichzelf aan de kant te stappen, het leek er erg op alsof ze dat met tegen zin deed....Mij is het nu nog niet duidelijk of dat vanwege mijn gezicht was ( ergernis zal vast te zien zijn geweest) of dat ze nu werkelijk erg graag klaarovert...

Om tot de kern te komen....die hele stoet die moest wachten ....het is er dus erg druk. Maar gezien alle afslaande auto's naar de parkeerplaats bij het gemeentehuis...waren het dus allemaal andere ouders van die school die hun kroost met de auto brachten. 


Klaarovers zijn hard nodig.Maar ik was er even klaar-mee.

Het opstaan van Twello's buurmeisje...

" Oh, prachtig!'' roept mijn vriendin  '' Hilarisch!''  ''Je zou een blog moeten bijhouden over alles wat je meemaakt''..........Ik heb eens vriendelijk gelachen en daarna op mijn voorhoofd gewezen. Ik ben geen type om mijn hele hebben en houwen op het wereld wijde web te zetten..

Toch bleef er wat van hangen. Ik schrijf graag en inderdaad, ik maak best weleens wat mee wat ik graag met anderen deel en daarnaast is lachen gezond...en wie wil er nu niet gezond zijn?

In dit blog wil ik gaan vertellen over de dingen die ik mee maak, waar ik tegen aanloop of dingen die ik zie bij anderen die voor mij opvallend zijn....Kortom, van alles wat in en rondom Twello en wie weet valt het wel in de smaak en gaan een hoop mensen mijn blogs lezen...

Waarschijnlijk kennen de meesten mij wel, ons kent ons natuurlijk in ons dorp..toch schrijf ik als buurmeisje en niet als mijzelf, niemand heeft er iets aan als ik straks met zonnebril alleen nog over straat kan....